802.11s - Standard bezprzewodowych sieci kratowych

802.11s - jest to standard bezprzewodowych sieci komputerowych o topologii kratowej. Standard IEEE 802.11s określa sposób łączenia urządzeń bezprzewodowych by tworzyły strukturę kratową. Standard również określa współpracę z innymi sieciami 802.11.

Bezprzewodowe sieci kratowe szybko ewoluują i już dzisiaj są uznawane jako alternatywa i poszerzenie sieci przewodowych. Pozwalają one znacznie poszerzyć zasięg pokrycia oraz przez zastosowane mechanizmy optymalizacji zasobów pojemność bezprzewodowych sieci dostępowych. Zastosowanie takich sieci jest obiecującym rozwiązaniem w zapewnieniu wewnętrznej oraz zewnętrznej łączności bezprzewodowej bez konieczności włożenia kosztowych inwestycji w infrastrukturę kablową.

 

Topologia sieci kratowej

Ideą topologii kratowej (ang. mesh topology) jest sposób zbudowania sieci, przy którym komunikacja pomiędzy elementami odbywa się bez zaangażowania jednostki centralnej, która zarządza połączeniami. W tej sieci każde z urządzeń, będących w zasięgu komunikuje się ze sobą bezpośrednio. W przypadku braku zasięgu połączenie jest inicjowane przez pośrednie urządzenia.
Urządzenia w sieciach kratowych nazywane są ruterami, które dostarczają dostęp do sieci użytkownikom mobilnym. Połączenia pomiędzy nimi są nazywane łączami. Droga którą pokonuje połączenie nazywana jest ścieżką (trasą). Trzeba też zwrócić uwagę, że dowolne połączenie jest połączeniem logicznym, w praktyce jednak jest to sieć pakietowa.

Uruchomienie sieci może sprawdzić się w przypadku, gdy:

• Nie istnieje gotowa infrastruktura lub nie istnieje możliwość instalacji okablowania
• Wymagana jest mobilność
• Są częste zmiany środowiska
• Potrzebna jest odporność na awarie
• Istnieje potrzeba poszerzania sieci

Typowe zastosowania sieci kratowej:

• Dostęp do Internetu w budynkach, osiedlach oraz miastach
• Monitoring
• Przemysł, rolnictwo
• Sieci tymczasowe
• Sieci militarne

Bezprzewodowe sieci kratowe mogą całkowicie zastąpić przewodowy szkielet tradycyjnej sieci bezprzewodowej.  Aby osiągnąć podobną jakość połączenia oraz gwarantowane przepływy, trzeba starannie zaplanować zasoby radiowe. Polega to na wybraniu mechanizmu, który umożliwi zapewnić optymalizację wykorzystania zasobów. Optymalizacja taka może polegać na przykład na doborze kanału, zarządzaniu TDMA, dynamicznym doborze mocy emisji, która może zmieniać się w czasie oraz doborze przepływności, która zależy od SNR (ang. Signal to Noise Ratio).

Polecana literatura:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mesh_networking
http://students.mimuw.edu.pl/SR/SR-MONO/SieciMesh.pdf
http://theses.nps.navy.mil/07Sep_Lounsbury.pdf